İsim anlamları – Ü

ÜNGÜR: (Tür.) Er. – Mağara.

ÜNKAN: (Tür.) Er. – Tanınmış soydan gelen, soylu kan.

ÜNLEM: (Tür.) – Ses, seda, çağrı. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNLÜ: (Tür.) – Tanınmış, adı duyulmuş şöhretli, şanlı. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNLÜER: (Tür.) Er. – Tanınmış, ünlü kimse.

ÜNLÜOL: (Tür.) Er.- Adın duyulsun, ün kazan.

ÜNLÜSOY: (Tür.) Er. – Tanınmış soydan gelen.

ÜNSAÇ: (Tür.) Adın duyulsun, ünlen. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSAL: (Tür.) – Adın duyulsun. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSAN: (Tür.) – (bkz. Ünsal). – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSEV: (Tür.) – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSEVEN: (Tür.) – Ün seven. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSEVER: (Tür.) – Ün sever. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSEVİN: (Tür.) – Ün sevin. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNSİ: (Ar.) Er. 1. Alışmış, sokulgan.2. Arkadaş, dost.

ÜNSİYYE: (Ar.) Ka. – (bkz. Ünsi).

ÜNÜVAR: (Tür.) 1. Ünü var. 2. Ünlü tanınmış. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNVER: (Tür.) – Ünlen, tanınmış ol, insan ol. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜNVERDİ: (Tür.) Er. – Ün verdi. -(bkz. Ünver).

ÜNVEREN: (Tür.) Er. – Ün veren.

ÜNZİL: (Ar.) Er. – Gönderilmiş, indirilmiş, inzal olunmuş.

ÜNZİLE: (Ar.) Ka. – (bkz. Ünzil).

ÜRMEGÜL: (Tür.) Ka. – Sarmaşık.

ÜRÜN: (Tür.) 1. Üretilen, yararlı şey, topraktan elde edilen. 2. Yapıt, eser.3. Sık orman. 4. Çokluk, bolluk. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜRÜNAY: (Tür.) Ka. – Ürün ay.

ÜRÜNDÜ: (Tür.) Er. – Seçilmiş, seçkin.

ÜRÜNDÜBAY: (Tür.) Er. – (bkz. Üründü).

ÜSGEN: (Tür.) Er. 1. Yüksek. 2. Gelişmiş.

ÜSTAM: (Ar.) Er. 1. Altın veya gümüşten yapılmış at eyeri. 2. Emin, güvenilir.

ÜSTAY: (Tür.) Er. – Ay gibi yüksek yüce.

ÜSTEK: (Tür.) Er. – Yüksek, yüce.

ÜSTEL: (Tür.) Er. – (bkz. Üstek).

ÜSTER: (Tür.) Er. – Çok değerli kimse.

ÜSTÜN: (Tür.) 1. Benzerlerine göre daha yüksek bir düzeyde olan, onları geride bırakan. 2. Yenen, galip gelen. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÜSTÜNBAY: (Tür.) Er. 1. Üstün bay. 2. Seçkin, başarılı kimse.

ÜSTÜNDAĞ: (Tür.) Er. – Üstün dağ.

ÜSTÜNER: (Tür.) Er. – Üsten – er.

ÜVEYS: (Ar.) Er. – İsteyen, arzu eden.

ÜZER: (Tür.) Er. 1. Üst. 2. Kaymak. 3. Faiz. – Can sıkıcı, üzücü.

ÜZEYİR: (Ar.) Er. – Kur’an-ı Kerim’de adı geçen, peygamber olup ol­madığı konusunda ihtilaflı görüşler bulunan kişi. Tevbe suresi 30. ayette ismi geçer.

ÜZÜM: (Tür.) Ka. – Asmanın taze ya da kuru olarak yenen ve salkım durumunda bulunan meyvesi.