İsim anlamları – U
ULUÇ: (Tür.) Er. 1. Selçuklular döneminde Türk beylerine verilen unvan. 2. Ünlü Türk denizcisi Uluç (Kılıç) Ali Paşa’nın adı.
ULUÇAĞ: (Tür.) Er. – Hayırlı, uğurlu dönem.
ULUÇAM: (Tür.) Er. – Ulu – çam.
ULUÇKAN: (Tür.) Er. – Uluç – kan.
ULUDAĞ: (Tür.) Er. – Çok büyük, yüce dağ.
ULUDOĞAN: (Tür.) Er. – Doğuştan yüce, uğurlu kimse.
ULUER: (Tür.) Er. – Saygın, uğurlu, yüce kimse.
ULUERKAN: (Tür.) Er. – Saygın, yüce, soylu kimse.
ULUĞ: (Tür.) Er. – Ulu, büyük, saygın.
ULUHAN: (Tür.) Er. – Büyük, saygın hükümdar.
ULUKAAN: (Tür.) Er. – Büyük, saygın hükümdar.
ULUKAN: (Tür.) Er. – Soylu yüce kandan gelen.
ULUKUT: (Tür.) Er. – Çok uğurlu, kutlu kimse.
ULUM: (Tür.) – Ululuk, haşmet, büyük gösteriş. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ULUMAN: (Tür.) Er. – Ulu, yüksek, saygın kimse.
ULUMERİÇ: (Tür.) Er. – Ulu meriç.
ULUN: (Tür.) 1. Büyük, ulu. 2. Temrensiz ok. 3. Buğday, arpa kökü. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ULUNAY: (Tür.) – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ULUÖZ: (Tür.) Er. – Özü yüce, saygın kimse.
ULUS: (Tür.) 1. Millet, halk, insan topluluğu. 2. Göçebe. 3. Oba, aşiret, kavim. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ULUSAN: (Tür.) Er. – Adı yüce tanınmış kimse.
ULUSOY: (Tür.) Er. – Ulu, yüce, soylu.
ULUSU: (Tür.) Er. – Yüce, kutlu su.
ULUŞAHİN: (Tür.) Er. – Ulu şahin.
ULUSAN: (Tür.) Er. – Yüce şanlı kimse.
ULUTAN: (Tür.) Er. – Ulu tan.
ULUTAŞ: (Tür.) Er. – Ulu taş.
ULUTAY: (Tür.) Er. – Ulu tay.
ULUTEKİN: (Tür.) Er. – Yüksek şahsiyetli ve sakin kişilikli.
ULVİ: (Ar.) Er. – Yüksek, yüce, manevi yapısı ön plana çıkabilen.
ULVİYE: (Ar.) Ka. – (bkz. Ulvi).
UMA: (Tür.) Er. 1. Hediye, armağan. 2. Konuk, misafir.
UMAN: (Tür.) Er. – Umudu olan, bekleyen, umutlu.
UMAR: (Tür.) – Çare, çıkar yol. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UMAY: (Tür.) 1. Orhun yazıtlarında geçen, çocukları ve hayvanları koruduğuna inanılan Tanrıça. 2. Devlet kuşu. – İsim olarak kullanılmaz.
UMMAN: (Ar.) – Ulu, büyük, engin deniz, okyanus. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UMRAN: (Ar.) 1. Bayındırlık, ma-murluk. 2. Uygarlık, ilerleme, refah ve mutluluk. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UMUR: (Tür.) – Görgü, bilgi, deneyim. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UMURAL: (Tür.) Er. – Görgü, bilgi, deneyim kazan.
UMURALP: (Tür.) Er. – Görgülü, bilgili, yiğit.
UMURBAY: (Tür.) Er. – Görgülü, bilgili, saygın kişi.
UMURBEY: (Tür.) Er. – Görgülü, bilgili, kişi.
UMUT: (Tür.) – Ummaktan doğan, güven duygusu, ümit. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UNAN: (Tür.) 1. Sadakat, bağlılık. 2. Hak. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UNAT: (Tür.) – Doğru yolu tutan. Akıllı. Ergin. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
UNGAN: (Tür.) Er. 1. Onmuş kişi, mutlu. 2. Yürekli, yiğit kişi.
UNSUR: (Ar.). – Öğe, ilke, eleman. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
URAL: (Tür.) Er. – Hazar denizine dökülen, ırmak ve sıradağ.
URALP: (Tür.) Er. – Kentli yiğit.
URALTAN: (Tür.) Er. – Ur – altan.
URALTAY: (Tür.) Er. – Ur – altay.
URAM: (Tür.) Er. – Büyük, geniş yol.
URAN: (Tür.) – Yetenekli, usta, becerikli. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
URANDU: (Tür.) Er. 1. Seçkin, seçilmiş. 2. Hayırlı.
URANGU: (Tür.) Er. – Savaşçı, savaşkan.
URAZ: (Tür.) Er. – Şans, talih.
URAZA: (Ar.)Er. 1. Hediye, armağan. 2. Konuğa çıkarılan yiyecek.
URGUN: (Tür.) Er. 1. Vurulan, vurulmuş. Vurgun, aşık. 2. Gizli.
