İsim anlamları – R
REMİZ: (Ar.) Er. l. İşaret, meramını isteğini işaretle ifade etme. 2. Alamet, amblem.
REMZİ: (Ar.) Er. – Remizle ilgili, remze ait, sembolik, simgesel.
REMZİYE: (Ar.) Ka. – (bkz. Remzi).
RENÂN: (Ar.) Er. – İnleyen, çınlayan.
RENGİDİL: (Fars.) Ka. – Türk müziğinde bir makam.
RENGİN: (Fars.) Ka. 1. Renkli, parlak renkli. 2. Güzel, hoş. Süslü.
RENGİNAR: (Tür.) Ka. – Nar renginde olan.
RESÂ: (Fars.) Ka. – Yetişen, yetiştiren, erişen.
RESAİ: (Ar.) Er. – Süsler, süs.
RESAN: (Fars.) – Erişenler, yetişenler, ulaşanlar. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RESANE: (Fars.) Ka. – Özlem, hasret.
RESANET: (Ar.) Ka. – Sağlamlık, metanet.
REŞAT: (Fars.) Er. – Layık, değer, yakışır.
REŞİDE: (Fars.) Ka. – Yetişmiş, olgunlaşmış, ermiş.
RESMİ: (Ar.) Er. 1. Devletle ilgili olan. 2. Törenle yapılan. 3. Çok ciddi.
RESMİGÜL: (Fars.) Ka. – Gül gibi güzel, gül biçiminde.
RESMİYE: (Ar.) Ka. – (bkz. Resmi).
RESUL: (Ar.) Er. – Bir kimsenin sözünü başka bir kimseye tebliğ eden kişi. Elçi, Allah elçisi peygamber. Yeni bir kitap ve şeriatle gönderilen peygamber.
RESULHAN: (a.f.i.) Er. – Hükümdarların elçisi.
REŞAD: (Ar.) Er. 1. Doğru yolda, hak yolda yürüme. 2. Sultan Reşad; Osmanlı son dönem padişahlarındandır. – Türk dil kuralına göre “d/t” olarak kullanılır.
REŞİD: (Ar.) Er. 1. Cenab-ı Hakk’ın isimlerinden. 2. İyi ve doğruyu seçebilen, malını idare gücü olan, rüşd yaşına ulaşmış akil ve baliğ (kişi) ergin, erişkin. 3. Akıllı hareket eden doğru yolda giden. – Abdürreşid olarak kullanılır. Türk dil kuralına göre “d/t” olarak kullanılır.
REŞİDE: (Ar.) Ka. – (bkz. Reşid).
REŞİDUDDİN: (Ar.) Er. – Dinin akıllı kişisi, dini olgunluğa ulaşmış kişi.
REŞİK: (Ar.) Er. – Uzun boylu, yakışıklı.
REVA: (Fars.) Er. – Yakışır, uygun, yerinde.
REVAH: (Ar.) Er. 1. Bir şeyi elde etmeden doğan neşe. 2. Güneş battıktan sonra gece oluncaya kadar geçen zaman.
REVAHA: (Ar.) Ka. – (bkz. Revah). Ünlü sahabi Abdullah b, Revaha’nın babası.
REVAHİ: (Ar.) Er. – Bal arıları.
REVAİD: (Ar.) Er. – Gürleyen bulutlar.
REVAN: (Fars.) 1. Akan, su gibi akıp giden. 2. Ruh, can. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
REVHA: (Ar.) Er. – Rahatlık. Gönül rahatlığı.
REVİŞ: (Fars.) Er. – Biçim, tarz, üslup. Tutum, davranış, yol.
REVNAK: (Ar.) Ka. – Parlaklık, güzellik, tazelik, süs.
REVZEN: (a.f.i.) Ka. – Pencere.
REYAN: (Ar.). – Herşeyin evveli, ilk zamanı, tazelik zamanı. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
REYHAN: (Ar.) Ka. 1. Fesleğen, güzel kokulu bir süs bitkisi. 2. Rızık, geçimlik, rahmet anlamına da gelir.
REYYA: (Ar.) Ka. – Güzel koku, reyhan.
REYYAN: (Ar.) – Suya kanmış, suya doymuş. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
REZAN: (Ar.) Er. – Ağırbaşlı, gururlu.
REZZAK: (Ar.) Er. – Bütün canlıların rızkını veren , onları nimetlendiren anlamında. Allah’ın isimlerinden. “Abd” takısı alarak kullanılır, (bkz. Abdürrezzak).
REZZAN: (Ar.) Ka. – Ağırbaşlı, ağır, onurlu.
RIDVAN: (Ar.) Er. 1. Rıza, razılık, razı olma. 2. Cennet kapısında bekleyen melek. Kur’an’da 10’dan fazla yerde geçmektedir.
RIFAT: (Ar.) Er. – Yükseklik, yücelik, itibar, yüksek mertebe.
RIFKI: (Ar.) Er. – Yumuşaklık, mülayimlik, yumuşak başlılık, naziklik, tatlılık.
RIFKIYE: (Ar.) Ka. – (bkz. Rıfkı).
RIZA: (Ar.) Er. – Razılık, razı olma, hoşnutluk, memnuniyet, muvafakat, kabul. Bir şeyin olmasına muvafakat etme. Kadere mukadderata boyun eğme.
RIZKULLAH: (Ar.) Er. – Allah’ın verdiği nimet. Nimetler veren Allah’ın kulu.
RİAYET: (Ar.) 1. Gütme, gözetme. 2. Sayma, saygı, itibar. 3. Ağırlama. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RİCAL: (Ar.) Er. 1. Erkekler. 2. Onur sahibi kimseler.
RİKAB: (Ar.) Er. – Büyük, saygın bir kimsenin huzuru, önü. – Türk dil kuralına göre “b/p” olarak kullanılır.
RİKKAT: (Ar.) Ka. – İncelik, naziklik. Sevecenlik, acıma duygusu.
RİMAYET: (Ar.) Ka. – Atıcılık, ok, kurşun, gülle gibi şeyleri almada usta.
RİNDAN: (Fars.) Ka. – Dünya işini boş görenler, alçakgönüllüler, kalenderler.
RİSALE: (Ar.) Ka. 1. Mektup. 2. Kısa yazılmış, küçük kitap. 3. Dergi, mecmua.
RİSALEDDİN: (Ar.) Er. – Dinin elçisi, peygamberi. – Türk dil kuralına göre “d/t” olarak kullanılır.
RİSALET: (Ar.) Er. – Elçilik. Peygamberlik.
RİVA: (Ar.) – Suya kanmışlar. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RİYASET: (Ar.) – Reislik, başlık, baş olma, başkanlık. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RİYAZ: (Ar.) Er. – Bahçeler, ağaçlık çimenlik yerler, ravza.
RİYAZET: (Ar.) – Nefis kırma, dünya lezzetlerinden ve rahatından sakınma, perhizle, kanaatle yaşama. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RUHAN: (Fars.) Ka. – Güzel kokan, güzel kokulu.
RUHANİ: (Fars.) Er. – Ruhla ilgili. Gözle görülmeyen.
RUHCAN: (Tür.) Er. – Ruh ve can isimlerinden bileşik isim.
RUHFEZA: (Tür.) Ka. – Yükselen ruh, yüksek ruh.
RUHİ: (Ar.) Er. – Ruhsal, ruhla ilgili.
RUHİDDİN: (Ar.) Er. – Dinin ruhu, özü. – Türk dil kuralına göre “d/t” olarak kullanılır.
RUHİNUR: (f.a.i.) Ka. – Nurlu, aydınlık yüzlü.
RUHİŞEN: (a.f.i.) Ka. – Şen, neşeli, canlı kimse.
RUHİYE: ( Ar.) Ka. – (bkz. Ruhi).
RUHNEVAZ: (Fars.) Ka. 1. Ruh okşayan. 2. Türk müziğinde bir makam.
RUHSADE: (Fars.) Ka. – Yanağını, yüzüne süren, yüzünü sürmüş.
RUHSAL: (Tür.) Ka. – Ruhla ilgili olan, ruhi.
RUHSAR: (Fars.) Ka. – Yanak. Yüz, çehre.
RUHSARE: (Fars.) Ka. – (bkz. Ruhsar).
RUHSAT: (Ar.) – İzin, müsaade. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RUHŞAN. – (Ar.) Er. – Yüce, üstün, şanlı, ruh.
RUHŞEN: (a.f.i.) Ka. – (bkz. Ruhişen).
RUHUGÜL: (Ar.) Ka. – Güzel, temiz, latif kimse, gül ruhlu.
RUHUNUR: (Tür.) Ka. – (bkz. Ruhinur).
RUKİYE: (Ar.) Ka. – Büyüleyici, sihirleyici, efsun. Peygamberimizin kızlarından birinin adıdır.
RUŞEN: (Fars.) Er. – Aydın, parlak. Belli, aşikar.
RUŞENİ: (Fars.) Er. 1. Aydınlık, açıklık. Belli olma. 2. Bir tarikatın adı. Halvetiyyenin Ruşeni kolunun kurucusu olan Aydınlı Ömer Dede’dir.
RUZAN: (Fars.) Ka. – Günler, gündüzler.
RUZİ: (Fars.) Er. 1. Gündüze ait, gündüzle ilgili. 2. Rızık, azık, kısmet, nasip.
RUZİYE: (Fars.) Ka. – Gündüze ait, gündüzle ilgili.
RÜCUM: (Ar.) Er. – Akan yıldız.
RÜÇHAN: (Ar.) Er. – Üstünlük, üstün olma.
RÜKNEDDİN: (Ar.) Er. – Dinin temel direği. – Türk dil kuralına göre “d/t” olarak kullanılır.
RÜKNİ: (Ar.) Er. l. Bir şeyin en sağlam yanı. 2. Saygın, güçlü, önemli kimse
RÜKUNET: (Ar.) Ka. – Ağırbaşlılık, gururluluk.
RÜSTEM: (Fars.) Er. – Yiğit, kahraman. İran’ın ünlü pehlivanı ve savaşçısı.
RÜSTİ: (Fars.) Er. – Yiğitlik. Üstünlük. Kuvvet.
RÜSUHİ: (Ar.) Er. 1. Sağlam, güçlü. 2. Becerikli, yetenekli.
RÜŞTÜ: (Ar.) Er. – Doğru yolda olan. Akıllı, ergin.
RÜVEYDA: (Ar.) Ka. – Hoş, ince, nazik, Rüveyde.
RÜVEYDE: (Ar.) Ka. – (bkz. Rüveyda).
RÜVEYHA: (Ar.) Ka. – Zariflik, incelik.
RÜVİDE: (Ar.) Ka. – (bkz. Rüveyde).
RÜYA: (Ar.) Ka. 1. Uyku sırasında görülen şey, düş. 2. Hayal, umut.
RÜYET: (Ar.) – Görme, seyretme, bakma, görüş. Basiret, isabetli düşünme hassası. Kalp gözüyle manevi alemi görme, müşahade. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RÜZGÂR: (Fars.) Er. 1. Zaman, devir. 2. Dünya, alem. 3. Talih. 4.
