İsim anlamları – Ö
ÖZEL: (Tür.) – Öz el. l. Yalnız bir kişiye, bir şeye ait ya da ilişkin olan. Devlete değil, kişiye ait olan. 2. Her zaman görülenden, olağandan farklı, dikkate değer. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZEN: (Tür.) 1. Bir işin elden geldiğince iyi olması için gösterilen çaba. 2. İçerlek, tam orta, en içeride olan. 3. İlk söz. 4. Bir birine yakın iki dağın arasındaki uzaklık, ara. Dere, ırmak. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZENAY: (Tür.) Ka. – Özen ay.
ÖZENDER: (Tür.) Er. – Ender bulunan yaratılışta olan, değerli.
ÖZENGİN: (Tür.) Er. – Özü engin, geniş ve derin.
ÖZENGÜL: (Tür,) Ka. – Özen gül.
ÖZENİR: (Tür.) Ka. – Çaba gösteren, en iyisini yapmaya çalışan.
ÖZENLİ: (Tür.) Er. – Özenle çalışan kimse.
ÖZER: (Tür.) – Yiğit, doğru kimse. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZERCAN: (Tür.) Er. – Özer can.
ÖZERDAL: (Tür.) Er. – Öz er dal.
ÖZERDEM: (Tür.) Er. – Bütün erdemleri özünde toplayan.
ÖZERDİM: (Tür.) Er. – Özüne erdim, ulaştım.
ÖZERDİNÇ: (Tür.) Er. – Özünde canlı, dinç olan erkek.
ÖZEREK: (Tür.) Er. – Asıl amaç, ulaşılmak istenen şey.
ÖZERHAN: (Tür.) Er. – Yiğit, cesur han.
ÖZERK: (Tür.) Er. – Kendi kendini yönetme yetkisi olan.
ÖZERKİN: (Tür.) Er. – Özgür, güçlü kimse.
ÖZERKMEN: (Tür.) Er. – Özünde güçlü olan.
ÖZERMAN: (Tür.) Er. – 1. Bir şeyi çok isteyen. 2. Pişmanlık duyan.
ÖZEROL: (Tür.) Er. – Gerçek yiğit ol.
ÖZERTAN: (Tür.) Er. – Öz ertan.
ÖZERTEM: (Tür.) Er. – Özünde erdemli olan.
ÖZGE: (Tür.). 1. Başka, gayrı, diğer. Yabancı, ağyar. 2. İyi, güzel. 3. İki dağ arasındaki dereciklerin birleştiği yer, derenin başlangıcı. 4. Şakacı. 5. Cana yakın, sıcakkanlı. 6. Yürekli, gözü pek. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGEBAY: (Tür.) Er. – İyi, güzel, yürekli erkek.
ÖZGEER: (Tür.) Er. – İyi güzel erkek.
ÖZGEN: (Tür.) – Özü geniş, rahat, sakin kimse. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGENALP: (Tür.) Er. – Sakin, ağırbaşlı yiğit.
ÖZGENAY: (Tür.) – (bkz. Özgenay). – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGENÇ: (Tür.) Er. – Öz genç.
ÖZGENER: (Tür.) Er. – (bkz. Özgenalp).
ÖZGER: (Tür.) – İyi, güzel kimse. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGİRAY: (Tür.) Er. – Kuvvetli, kudretli yiğit. Kırım hanlarının kullandığı isimlerden.
ÖZGÜ: (Tür.) 1. Kutsal. 2. Özellikle birine ya da bir şeye ait olan. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGÜÇ: (Tür.) Er. – Temel güç. Ana kuvvet.
ÖZGÜL: (Tür.) Ka. 1. Özü gül gibi olan. 2. Özellikle bir türe ait olan.
ÖZGÜLAY: (Tür.) Ka. – Öz gül ay.
ÖZGÜLEÇ: (Tür.) – Güler yüzlü, içten gülen kimse. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGÜLER: (Tür.) Ka. – Öz güler.
ÖZGÜLÜM: (Tür.) Ka. – Öz gülüm.
ÖZGÜN: (Tür.) – Nitelikleri bakımından benzerlerinden ayrı ve üstün olan. Yalnız kendine özgü bir nitelik taşıyan. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGÜNAY: (Tür.) Özgün ay. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGÜNEL: (Tür.) Ka. – Üstün, kerem sahibi cömert el.
ÖZGÜNER: (Tür.) Er. – Öz güner.
ÖZGÜNEŞ: (Tür.) – Güneş gibi parlak ve kapsamlı. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGÜR: (Tür.) 1. Kendi kendine hareket etme, davranma karar verme gücü olan. 2. Tutuklu olmayan, hür. Başkasının kölesi olmayan. Bağımsız. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGÜRCAN: (Tür.) Er. – Özgürlüğüne düşkün kimse.
ÖZGÜREL: (Tür.) Er. – Özgür davranan kimse.
ÖZGÜVEN: (Tür.) – Kendine güvenen. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZHAKAN: (Tür.) Er. – Hakan soyundan gelen.
ÖZHAN: (Tür.) Er. – Hükümdar soyundan gelen.
ÖZİL: (Tür.) – Gerçek ülke. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZİLHAN: (Tür.) Er. – Ülkenin hanı, reisi.
ÖZİLTER: (Tür.) Er. – Yurdun gerçek savunucusu, koruyucusu.
ÖZİNAL: (Tür.) Er. – Gerçek arkadaş, dost.
ÖZİNAN: (Tür.) – Özden gelen inanç, iman. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZKAN: (Tür.) Er. – Temiz kan, soylu kimse.
ÖZKAR: (Tür.) Er. – Öz kar.
ÖZKAYA: (Tür.) Er. – Öz kaya.
ÖZKAYRA: (Tür.) Er. – İçten gelen bağış, iyilik.
ÖZKE: (Tür.) – Sağlam, sağlıklı. Temiz yürekli. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZKENT: (Tür.) Er. – Öz kent.
ÖZKER: (Tür.) Er. – Sağlam, temiz yürekli er.
ÖZKOÇ: (Tür.) Er. – Cesur, savaşkan yapılı..
ÖZKÖK: (Tür.) Er. 1. Esas, temel, kaynak. 2. Neslin geldiği soy ağacı.
ÖZKUL: (Tür.) Er. – Gerçek kul. Hakkıyla ibadet eden kul.
ÖZKURT: (Tür.) Er. – Öz kurt.
ÖZKUT: (Tür.) Er. – Kutsanmış, kadr sahibi.
ÖZKUTAL: (Tür.) Er. – Gerçek mutluluk senin olsun.
ÖZKUTAY: (Tür.) Er. – Özü uğurlu ve ay gibi parlak olan.
ÖZKUTLU: (Tür.) Er. – Kutlu olan şeyin kendisi. Özü kutlu, uğurlu olan.
ÖZKUTSAL: (Tür.) Er. – Öz kutsal.
ÖZLEK: (Tür.) 1. Toprağın özlü, verimli yeri. 2. Zaman. 3. Doğa üstü güç, felek. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZLEM: (Tür.) Ka. – Yeniden görme, tekrar kavuşma arzusu, hasret tahassür. Bir şeye karşı duyulan istek, meyil.
ÖZLEN: (Tür.) 1. Su kaynağı. Küçük dere. 2. Ağaç kökü. 3. Özlenecek kadar sevilen bir kişi ol. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZLÜ: (Tür.) Er. 1. Özü benliği olan. 2. İçten gerçek. 3. Verimli.
ÖZLÜER: (Tür.) Er. – Şahsiyet sahibi, olgun kişi.
ÖZMEN: (Tür.) – Özlü kimse, özü iyi, sağlam kişilikli. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZMERT: (Tür.) Er. – Mert yapılı.
ÖZMUT: (Tür.) Er. – Yapısında mutluluk olan.
ÖZNUR: (Tür.) – Özü ışıklı, aydınlık kimse. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZOĞUL: (Tür.) Er. – Öz oğul.
ÖZOĞUZ: (Tür.) Er. – Oğuz’a mensup. Oğuz’a ait.
ÖZOK: (Tür.) Er. – Özü ok gibi güçlü olan.
ÖZOL: (Tür.) Er. – Özün değişmesin, göründüğün gibi ol.
ÖZOZAN: (Tür.) Er. – Gerçek şair.
ÖZÖĞE: (Tür.) Er. – Bir şeyin aslı, özü.
ÖZÖNDER: (Tür.) Er. – Gerçek önder.
ÖZÖZ: (Tür.) – Gönlü geniş kimse. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZPALA: (Tür.) Er. – Pala gibi sert ve keskin kişilikli.
ÖZPEKER: (Tür.) Er. – Özünde çok güçlü olan yiğit.
ÖZPINAR: (Tür.) – Öz pınar. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZPOLAT: (Tür.) Er. – Özü çelik gibi sağlam olan.
ÖZPULAT: (Tür.) – (bkz. Özpolat).
ÖZSAN: (Tür.) – Adı duyulmuş ünlü. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZSEL: (Tür.). – Özle ilgili, öze ilişkin. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZSELEN: (Tür.) – Gerçek haber. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZSEVİ: (Tür.) – İçten gelen sevgi. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZSU: (Tür.) – Bitki ve hayvan dokularında bulunan sıvılara verilen ad. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZSUNGUR: (Tür.) Er. – Sakin, soğukkanlı yapısı olan.
ÖZSÜ: (Tür.) Er. – Gerçek asker. Askeri kişilik ve yapı sahibi.
ÖZSÜER: (Tür.) Er. – (bkz. Özsü).
ÖZŞAHİN: (Tür.) Er. – Şahin gibi güçlü, atak, çabuk yapılı.
ÖZŞAN: (Tür.) Er. – Öz şan.
ÖZŞEN: (Tür.) Er. – Şen yapılı.
ÖZTAN: (Tür.) Er. – Karanlığı bitiren, aydın başlangıç.
ÖZTANIR: (Tür.) Er. – Gerçeği ayırabilen.
ÖZTARHAN: (Tür.) Er. – 1. Büyük nüfuz sahibi. 2. Komutan, han. 3. Toprak zengini. – (bkz. Tarhan).
ÖZTAŞ: (Tür.) Er. – Öz taş.
ÖZTAY: (Tür.) Er. – Öz tay.
ÖZTAYLAN: (Tür.) Er. – (bkz. Taylan).
ÖZTEK: (Tür.) Er. – Öz tek.
ÖZTEKİN: (Tür.) Er. – Yapısında emniyet ve güven taşıyan.
ÖZTEN: (Tür.) Ka. – Öz ten.
ÖZTİMUR: (Tür.) Er. – Özü demir gibi güçlü.
ÖZTİN: (Tür.) Er. – Ruhun özü. Sağlam bir ruh yapısı olan.
ÖZTİNEL: (Tür.) Er. – Öz tinel.
ÖZTİNER: (Tür.) Er. – Ruhsal yönden sağlıklı erkek. (bkz. Tiner).
ÖZTOYGAR: (Tür.) Er. – (bkz. Toygar).
ÖZTUNA: (Tür.) – (bkz. Tuna). – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZTUNÇ: (Tür.) Er. – Özü tunç gibi güçlü olan.
ÖZÜAK: (Tür.) Er. – Özü tertemiz olan kişi
ÖZÜDOĞRU: (Tür.) Er. – Dürüst ve doğruluğu ilke edinen.
ÖZÜM: (Tür.) – Kardeş gibi tutulup sevilen. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZÜN: (Tür.) 1. Hakkıyla kazanılmış ün. 2. Şiir. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZÜPEK: (Tür.) Er. – Ruhen güçlü.
ÖZVER: (Tür.) Er. – Öz ver.
ÖZVERDİ: (Tür.) Er. – Öz verdi.
ÖZVEREN: (Tür.) Er. – Özveride bulunan, fedakar.
ÖZVERİ: (Tür.) – Bir amaç ya da kişi için kendi yararlarından vazgeçme, fedakarlık. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZYAY: (Tür.) – Yay gibi çevik ve atılgan yapılı. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZYURT: (Tür.) – Anavatan, anayurt. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZYUVA: (Tür.) – Ata evi, dönülecek asıl yer. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZYÜREK: (Tür.) Er. – Güçlü korkusuz.