İsim anlamları – V
VELİYÜDDİN: (Ar.) Er. – Dinin sahibi. Dinin dostu.
VELU: (Ar.) Er. – Bir şeye fazla düşkün olan.
VELUD: (Ar.) Ka. – Doğurgan, çok doğuran.
VEMİZ: (Ar.) Er. – Bulut arasından görünen ışık.
VENÜS: (Fran.) Ka. – Merkür’den sonra, Güneş’e en yakın olan gezegen. Çobanyıldızı.
VERÂ: (Ar.) Ka. 1. Günah ve haramdan kaçınmak için şüpheli şeylerden uzak durma, takva, ittika. 2. Halk, mahluk, alem, kainat.
VERDA: (Ar.) Ka. – Gül.
VERDİ: (Ar.) Er. – Güle ait, gül ile ilgili.
VERDİNAZ: (a.f.i.) Ka. – Naz gülü, nazlıların gülü.
VERGİ: (Tür.) – Bir kimsenin doğuştan sahip olduğu iyi nitelikler. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
VERGİN: (Tür.) – Verici, özverili kimse. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
VERİM: (Tür.) – Ortaya çıkan, beklenilen, istenilen sonuç. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
VERKA: (Ar.) Er. 1. Yabani güvercin, üveyik. 2. Açık, boz renk.
VERRAK: (Ar.) Er. – Kağıtçı. Ünlü Arap kelam bilgini: Ebu İsa Muhammed b. Harun el-Verrak.
VERŞAN: (Ar.) – Çevreye şan ver, ünlen, ünlü ol. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
VERZİŞ: (Fars.) Ka. 1. Çalışma, işletme. 2. Çalışmış.
VESAMET: (Ar.) – Güzellik, güzel olma. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
VESİK: (Ar.) Er. – Çok sağlam, güçlü.
VESİKA: (Ar.) Ka. – İnanılacak sağlam delil. Belge.
VESİLE: (Ar.) Ka. 1. Neden, sebep. 2. Elverişli durum. 3. Kavuşma, yaklaşma. 4. Rasulullah’ın cennetteki makamı. Maide suresi 57. ayette geçmektedir.
VESİM: (Ar.) Er. – Güzel yüzlü.
VESİME: (Ar.) Ka. – (bkz. Vesim).
VEYİS: (Tür.) Er. – Yoksulluk, muhtaçlık.
VEYSEL: (Ar.) Er. – Aslı Üveys’tir. Kurt anlamında. Veysel Karanı: Raşid halifeler döneminde Şam’dan Medine’ye gelerek yaşamış, Medine-i Münevvere’de itibarlı bir hayat sürmüş. Hadis-i şeriflerde övülmüş meşhur veli. Sıffin savaşında şehid olduğu söylenir. – (bkz. Üveys).
VEYSİ: (Ar.) Er. – Yoksul, muhtaç. Veysi: Türk şair, yazar (Üsküp 1625).
VEZİME: (Ar.) Ka. – Beytullah’a gönderilen hediye, armağan.
VEZİR: (Ar.) Er. – Osmanlı devletinde, askeri ve idari en yüksek derece olan vezirlik rütbesinde olan kimse.
VEZİRE: (Ar.) Ka. – (bkz. Vezir).
VİCDAN: (Ar.) Ka. 1. İyiyi kötüden, hayrı serden ayırmayı sağlayan iç duygu, ahlak şuuru. His duygu. 2. Din, inanç.
VİDAD: (Ar.) Er. – Sevme, sevgi. Dostluk.
VİDADE: (Ar.) Ka. – (bkz. Vidad).
VİLDAN: (Ar.) Ka. 1. Yeni doğmuş çocuklar. 2. Kullar, köleler. Kur’an’da zikredilmiştir.
VİSALİ: (Ar.) Er. – Kavuşma, ulaşma ile ilgili.
VİSAM: (Ar.) Er. – Damgalı, nişanlı.
VOLKAN: (Fran.) Er. – Yanardağ, burkan.
VURAL: (Tür.) Er. – Vur al.
VURALHAN: (Tür.) Er. – Vural han.
VURGUN: (Tür.) Er. – Birine aşık, tutkun.
VUSKA: (Ar.) – Çok sağlam, pek kuvvetli. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. Urvetul-Vuska(Pek sağlam kulp) müslümanlık.
VUSLAT: (Ar.) Ka. – Ulaşma, erişme, kavuşma, buluşma, beraber olma.
VUSTA: (Ar.) Er. 1. Orta, ortada bulunan, arada olan, iç. 2. Orta parmak.
VÜREYKA: (Ar.) Ka. – Yaprakçık, küçük yaprakçık.
